مخزن هوایی آمبوبگ (BVM) | دارای برچسب اصالت

آمبوبگ یا بی وی ام (Bag Valve Mask) در اتاق عمل تا قبل از اتصال ونتیلاتور به بیمار مورد استفاده قرار می گیرد. هم چنین در تمام مراکز درمانی و آمبولانس ها نیز موجود می باشد. در مواردی که فرد از جهت قلبی و تنفسی دچار مشکل شده قبل از انتقال به بیمارستان از آمبوبگ استفاده می شود.

آمبوبگ و انواع آن

آمبوبگ یک مخزن هوایی سیلیکونی و یا پلاستیکی می باشد که بطور دستی در ایجاد فشار مثبت ریوی درشرایط پنوموتوراکس و یا در تنفس مصنوعی هنگام سی پی آر استفاده می شود.حجم مخازن آمبوبگ با توجه به کارایی آن متفاوت است و در حجم های ۵۰۰،۶۰۰، ۱۵۰۰ و ۲۰۰۰ سی سی ساخته و به بازار عرضه می گردد. آمبوبگ در تمامی مراکز درمانی و اورژانس ها مورد استفاده قرار می گیرد.

اجزای آمبوبگ

آمبوبگ قطعات مختلفی را دارا می باشد. مهم ترین قطعات آن شامل سه قطعه ی اصلی رابط اکسیژن، بگ ذخیره و دریچه ی ویو می باشد که به راحتی هنگام شست شو به از هم جدا شده و با ماده ی مخصوص به مدت ۱۵ دقیقه ضد عفونی می گردد.

نحوه عملکرد و استفاده از آمبوبگ

آمبوبگ دارای شیر یک طرفه است که موجب می شود کیسه هوا به خودی خود پر شود و از خالی شدن آن جلوگیری می کند.

لازم است که آمبوبگ حتما شفاف باشد و به رابط اکسیژن وصل باشد و همچنین بگ ذخیره نیز به آن متصل باشد چرا که بگ ذخیره موجب ایجاد اکسید آهن ۹۰% می گردد.

آمبوبگ این قابلیت را دارا می باشد که بتوان غلظت هوای دم بیمار را با اتصال ماسک به مخزن اکسیژن مقدار آن کنترل کرده و یا آن را به مقدار دلخواه افزایش داد.

دریچه ای که بر روی آمبوبگ تعبیه شده است با درجات ۲۰، ۳۰ و ۴۰ سانتی متر آب می باشد که در هنگام تهویه با ماسک صورت ، این دریچه می بایست باشد و در زمان تهویه از طریق لوله تراشه دریچه در حالت باز قرار گیرد.

در این حالت اگر فشار راه هوایی از درجه ای که تنظیم شده است مثلاً ۴۰ سانتی متر آب بیشتر باشد، فشار هوای اضافی در سیستم تنفسی بیمار اعمال نمی شود واز دریچه خروج و موجب کنترل فشار هوا می گردد.

کاربرد های آمبوبگ

هنگام استفاده از آمبوبگ باید اکسیژن به ورودی آن متصل باشد و جهت اینکه بیمار بیشترین درصد اکسیژن را دریافت کن، میزان جریان اکسیژن می بایست روی ۱۰ لیتر قرار گیرد.

آمبوبگ را می توان با استفاده از ماسک بر روی مجاری تنفسی مانند بینی و دهان و یا با استفاده از ادابتور ماسک را بر روی لوله تراشه قرار داد و اقدام به تهویه مکانیکی نمود.

نحوه تاثیر آمبوبگ در تهویه مکانیکی با بالا و پایین شدن قفسه سینه قابل مشاهده است.

در سنین مختلف تعداد تنفس با آمبوبگ متفاوت است.

در کلیه گروه های سنی با داشتن لوله تراشه بین ۸ تا ۱۰ تنفس است در حالی که هنگام تنفس با ماسک و امبوگ در نوزادان و کودکان ۱۲ تا ۲۰ و در بزرگسالان ۱۰ تا ۱۲ تنفس می باشد.

آمبوبگ ها در چه شرایطی مورد استفاده قرار می گیرند؟

کمک های اولیه ی تنفسی قبل از انتقال بیمار آسیب دیده قلبی / تنفسی به بیمارستان

کودکان دچار تنگی نفس

هنگامی که لوله گذاری داخل تراشه امکان پذیر نیست یا منع شده است

هنگامی که در درمان ها یا جراحی های کوچک لوله گذاری داخل تراشه لازم نیست

استفاده از آمبوبگ ها در چه افرادی مشکل ساز است ؟

• بیماران بدون دندان ( از آنجایی که ساختمان دهان بیمارانی که دندان ندارند ، اندکی متفاوت تر از افراد عادیست ، از این جهت قرار دادن آمبوبگ در بیمارانی که دندان ندارند با مشکلاتی مواجه است .)
• بیمارانی که موی روی صورتشان زیاد دارند ( قرار دادن آمبوبگ در بیمارانی که ریش و سیبیل زیادی دارند امری دشوار تلقی میشود . )
• بیماران چاق یا خیلی لاغر ( متناسب کردن ماسک بر صورت این افراد با سختی زادی رو به رو است . )
• بیمارانی با سابقه ی خرناس شدید ( این افراد ممکن است در حین تنفس دچار مشکلاتی خاص باشند و شرایطی را داشته باشند که استفاده از آمبوبگ را دشوار کند . )

در هنگام کارگزاری آمبوبگ چه ابزاری مورد نیاز است ؟

در شرایط عادی ، در هنگام استفاده ابزار ذیل می بایست در دسترس باشد :

لوله اتصال (اتصال آمبوبگ به یک منبع اکسیژن)

منبع اکسیژن (قادر به ارائه اکسیژن غلظت بالا)

ساکشن (خروج محتویات معده به دهان و حلق بیمار و در نتیجه آسپیراسیون)

موقعیت بیمار در هنگام استفاده از آمبوبگ چگونه باید باشد ؟

استفاده درست یکی از مهمترین مهارت هایی می باشد که کارکنان اورژانس و یا پرستاران می بایست بر آن تسلط داشته باشد.

توجه داشته باشید که با یک دست کیسه ماسک و با دست دیگر باید ماسک را بر روی صورت و همچنین پوزیشن دادن به سر بیمار مورد استفاده قرار گیرد.

سر بیمار باید اندکی بالاتر از سطح بدن قرار گیرد .

استفاده از یک حوله در قسمت زیرین سر بیمار به جهت اطمینان از باز بودن جریان عبور هوا ، میتواند به عملکرد بهتر پروسه کمک کند .

دقت کنید که سر بیمار طوری قرار بگیرد که گوش های او با شکاف جناغی در یک راستا قرار گیرد .

اگر به آسیب گردن یا آسیب نخاعی مشکوک هستید، میبایست از حرکت چانه برای باز کردن راه هوایی بیمار استفاده کنید ، در غیر اینصورت، از حرکت دادن سر را برای باز کردن راه هوایی استفاده کنید.

اگر بیمار واکنش غیر عادی نداشته باشد، برای داشتن یک راه هوایی آزاد، می توان از OPA (راه هوایی اوروفارنکس) استفاده کنید.

اگر بیمار OPA را نتواند تحمل کند، از راه هوایی بینی – حلقی استفاده کنید. ( اگر در وسط صورت ، یا بخش های مهم سر ، ضربه وارد گردیده است ، هر گز از راه هوایی بینی نباید استفاده شود چراکه این راه هوایی می تواند به فضای داخل جمجمه وارد شده و خطر آفرین باشد . )