استعلام قیمت

فصل اول- فیزیولوژی تنفس- قسمت دوم

تولید محتوای آرکاوب 119 بازدید 15 / 08 / 1401 تهویه مکانیکی و دستگاه بیهوشی


فصل اول- فیزیولوژی تنفس- قسمت دوم

مشکلات سیستم تنفسی در اثر بیماری

بیماری های مختلفی می توانند تنفس انسان را تحت تاثیر قرار دهند. این بیماری ها با تغییر دادن مشخصات مکانیکی ریه ها، قفسه سینه و یا سایر اجزای سیستم تنفسی، موجب اختلال در این سیستم می شوند.بیماری های تنفسی به طور کلی به دو گروه عمده تقسیم می شوند:

  1. بیماری های محدودکننده ریه
  2. بیماری های انسدادی ریه

بیماری های محدودکننده ریه در ارتباط با کاهش ظرفیت ریه ها است که باعث کاهش حجم ریه ها می گردند. در شرایط فیزیولوژیکی، بیماری های محدودکننده ریوی از طریق کاهش ظرفیت کل ریوی (TLC)، ظرفیت حیاتی (VC) یا حجم استراحت ریوی (ظرفیت باقی مانده عملکردی یا FRC ) مشخص می گردند و باعث کاهش کامپلیانس آن می شوند. بیماری فیبروز ریوی نمونه ای از این بیماری هاست.

بیماری های ریوی مسدودکننده مزمن (COPD) موجب تنگی مجاری تنفسی، التهاب و افزایش ویسکوزیته ترشحات مخاطی، افزایش مقاومت مجاری تنفسی و تا حدودی افزایش الاستیسیته آن می شوند. آسم جزء این نوع بیماری ها می باشد. دسته دیگر بیماری های مرتبط با ریه ها ناتوانی پرده جنب می باشد که در آنها مقاومت و الاستیسیته افزایش می یابد. در صورت بروز این بیماری ها و بیماری های مرتبط با سیستم تنفسی در انسان، شخص جهت تنفس و اکسیژن رسانی به بدن نیاز به کمک خواهد داشت. در کل می توان گفت معمولا بیش از ۱۰ درصد بیماران در یک بیمارستان عمومی نیازمند درمان تنفسی یا حمایت تنفسی هستند:

  1. بیمارانی که بدون کمک مکانیکی قادر به تنفس نیستند، مثل بیمارانی که جراحی قلب باز شده اند و یا بعضی از بیمارانی که در کما می باشند.
  2. بیمارانی که ریه آنها قادر به جذب اکسیژن کافی از هوا نیست و باید درصد اکسیژن ورودی به بدن آنها افزایش یابد.
  3. بیمارانی که به هر دلیل دچار انسداد مجاری هوایی می باشند.

در اغلب موارد بررسی های کمی نقص تنفسی بیماران موجب می شود تا تشخیص انواع مختلف بیماری های ریوی به راحتی انجام پذیرد. بررسی پارامترهای کمی به دست آمده از بررسی های کلینیکی اطلاعات مفیدی از کارکرد ریوی بیمار ارائه خواهد داد که در ادامه به تعریف برخی از پارامترها و واژگان مربوطه خواهیم پرداخت.

حجم ها و ظرفیت های ریوی

جهت درک بیشتر خصوصیات مکانیکی تنفس لازم است تا اثر متقابل ریه و قفسه سینه برسی شود که تا حدودی در قسمت های قبل به آن اشاره شد. این اثر متقابل یک مسئله مهم و تعیین کننده برای حجم های ریوی است و حجم های ریوی نیز نتایج مهمی برای عمل تبادل گاز برای ریه ها در بر خواهند داشت. همه این حجم ها که به آنها اشاره خواهد شد، زیرمجموعه ای از ظرفیت کلی ریه ها (TLC) خواهند بود (به شکل ۱-۳ نگاه کنید).

حجم های ریوی

  • حجم جاری (VT): حجمی از هواست که با یک دم عادی به ریه ها وارد و با یک بازدم معمولی از ریه ها خارج می شود (۶-۸ ml/kg یا حدود ۵۰۰ میلی لیتر).
  • حجم ذخیره دمی (IRV): حداکثر حجم هوایی که می تواند در انتهای یک دم عادی با یک دم عمیق وارد ریه ها کرد (حدود ۳۰۰۰ میلی لیتر).
  • حجم ذخیره بازدمی (ERV): حجمی از هواست که می توان بعد از پایان یک بازدم عادی، با یک بازدم قوی از ریه ها خارج کرد ( در حدود ۱۱۰۰ میلی لیتر).
  • حجم باقی مانده (RV): حجمی از هواست که حتی با شدیدترین بازدم نیز در ریه ها باقی می ماند و مانع از کلاپس آلوئول ها می گردد (حدود ۱۲۰۰ میلی لیتر).

ظرفیت های ریوی

  • ظرفیت دمی (IC): مقدار هوایی است که یک فرد می تواند بعد از یک دم عادی، با یک دم عمیق وارد ریه ها نماید و ریه ها را تا حداکثر مقدار خود متسع کند (حدود ۳۵۰۰ میلی لیتر).
  • ظرفیت باقی مانده عملی (FRC): مقدار هوایی است که در پایان یک بازدم عادی در ریه ها باقی می ماند (حدود ۲۳۰۰ میلی لیتر).
  • ظرفیت حیاتی (VC): مقدار هوایی است که فرد می تواند پس از یک دم عمیق با یک بازدم قوی آن را از ریه ها خارج کند (حدود ۴۶۰۰ میلی لیتر).
  • ظرفیت کلی ریه (TLC): حداکثر هوایی است که بعد از یک دم کاملا عمیق در ریه ها جمع می شود (حدود ۵۸۰۰ میلی لیتر).
  • (FEV1): مقدار گازی است که طی اولین ثانیه بازدم فعال و پرفشار که از TLC شروع می شود، از ریه ها خارج می گردد که یکی از شاخص های اندازه گیری های عملکرد تنفسی است (۷۵ تا ۸۰ درصد از ظرفیت حیاتی).
    این حجم ها و ظرفیت های معرفی شده ویژگی هایی را نمایان می کنند که فرد بررسی کننده را قادر می سازند تا وضعیت دستگاه ریوی را بررسی کند. با استفاده از این اطلاعات پزشک قادر خواهد بود وضعیت فیزیولوژیکی سیستم تنفسی بیمار را رصد کند و تعیین کند وضعیت پیش آمده برای بیمار به علت جریان هوایی ناکافی ( مثلا وقتی که مسیر عبور هوا از نظر فیزیکی با مخاط یا ترشحات درون نای بسته شده اند)، مبادله گاز ناکافی (مثلا وقتی که آلوئول ها دچار مشکلی مانند بیماری امفیزم می شوند) است یا خون به قدر کافی نمی رسد.

منبع: فصل اول کتاب تهویه مکانیکی و دستگاه بیهوشی – ترجمه و گرد آورنده : عبداله رستمی


اشتراک گذاری :

برچسب ها


مطالب مرتبط


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *