مودهای مختلف تهویه – درس هشت قسمت سوم

    7. Volume SIMV + PSV

در این مود،PSV  برای اکثر تنفس‌ها پشتیبانی فشاری می‌کند ولی SIMV با تعداد مشخصی نفس، حجم معینی را تأمین خواهد کرد. لذا ضمن دادن تنفس‌های به شکل PSV ،تعداد معینی تهویه با حجم جاری مشخص سبب پایداری بهتر ظرفیت عملی باقیمانده (FRC) می‌گردد (شکل 8-9).

     8. (Pressure Regulated Volume Control) PRVC

در این مود، کمک تنفسی به شکل Time Cycled/ Assist Control داده می‌شود (یعنی تمام تنفس‌های حس شده با زمان دم معینی حمایت می‌شوند) ولی در عرض چهار تنفس، ونتیلاتور با محاسبه متوسط فشار PIP در اعمال حجم مورد نظر با بالا و پایین کردن PIP در محدوده‌ای معین به حجم جاری هدف می‌رسد و سپس با در نظر گرفتن حجم جاری تنفس پیشین در هر تنفس به دنبال تغییرات کمپلیانس یا مقاومت،PIP  را در مسیر حفظ حجم جاری تعیین شده ممکن است تغییر دهد. بهتر است در مسیر جدا کردن (Weaning) از ونتیلاتور به روش volume control روی آورد تا کم کم اختیار نوزاد در کنترل تنفس بیشتر شود. برای انتخاب حجم و فشارهای مورد نظر به جدول 8-2 مراجعه فرمایید.

توجه کنید که نوزادان بسیار کوچک نیاز به Tidal Volume بیشتری براساس وزن بدن دارند تا بتوانند فضای مرده فلوسنسور را تحمل کنند.

همچنین این فشارها در آغاز تهویه انتخاب می‌گردد تا در صورتی که این فشارها بتوانند حجم مورد نیاز را برسانند به عنوان فشار مورد نظر ثابت گردند.

در این مود، ونتیلاتور با PIP ثابت با تغییر در زمان دم (در محدوده ای معین) برای دادن حجم مورد نظر تلاش می‌کند و اگر حجم لازم به دست نیامد PIP را نیز تغییر می‌دهد. در این مود PIP ،Flow ،Ti  در راه اعمال حجم مورد نظر ممکن است تغییر کند و این الگو در هر تنفس مستقل اعمال می‌گردد. بنابراین با حداقل فشار و حداقل کار تنفسی و بدون نیاز به خواباندن نوزاد، تهویه نوزاد اداره می‌شود. این مود یکی از پیشرفته‌ترین و کم‌تهاجمی‌ترین روش‌های تهویه نوزاد است (7) . البته در مسیر جدا کردن نوزاد از ونتیلاتور شاید بهتر باشد از یک مود Volume Support استفاده شود که برای دادن یک حجم جاری، PIP راجابجا می‌کند (شکل 8 -10( (8).

برای مقایسه انواع مودهای ونتیلاتور به جدول 8-3 توجه کنید.

فرض می‌شود نوزاد با تنظیمات زیر تهویه می‌شود: تعداد تنفس ونتیلاتور: 60 نفس در دقیقه، زمان دم: 35/0 ثانیه، زمان بازدم: 65/0 ثانیه، PIP: cm H2O 15 و PEEP: cm H2O 5.

در پایان لازم به ذکر است استفاده از مودهای جدیدتر ونتیلاتور فقط وقتی مفید واقع می‌گردد که کاربر به خوبی با امکانات و کمبودهای هر مود آشنا باشد و تصمیم‌گیری با توجه به شرایط نوزاد و امکانات ونتیلاتور انجام گیرد (13، 12، 11).

در این روش تهویه، با تشخیص فعالیت الکتریکی دیافراگم (EAdi: Electrical Activity of diaphragm)  برای هماهنگی دامنه و زمان دم ونتیلاتور با بیمار استفاده می‌شود. با مشاهده فعالیت الکتریکی دیافراگم، تهویه ونتیلاتور آغاز می‌شود (شکل 8-13) یک کاتتر شماره 5/5 F با ده الکترود از دهان نوزاد وارد مری می‌گردد. کاتتر طوری قرار می‌گیرد که الکترودها در سطح دیافراگم قرار می‌گیرد. اگر کاتتر در محل مناسب باشد، آغاز و پایان دم و دامنه فشار دمی با تنفس‌های نوزاد هماهنگ خواهد شد. با توجه به کاسته شدن زمان تأخیر بین فعالیت دیافراگمی و آغاز تهویه ونتیلاتور، هماهنگی نوزاد با این روش از سایر روش‌های تشخیص جریان یا فشار حساس‌تر و در مقایسه با PSV فشار دمی کمتری برای تهویه لازم خواهد بود (13). در روش NAVA به تنفس خودبخودی نوزاد نیاز است و اگر آپنه های مکرر وجود داشته باشد، بهتر است از این مود استفاده نشود. اما چه در آغاز تهویه مکانیکی یا در جریان جداسازی می توان از NAVA استفاده کرد. از این مود در تهویه غیرتهاجمی نیز می‌توان استفاده نمود. در حال حاضر از مود NAVA فقط در ونتیلاتورServo-i  می‌توان بهره برد و روش به نسبت گران قیمتی است و نیاز به حضور مکرر کاربر دارد. نگرانی‌هایی در خصوص قرارگیری در محل مناسب کاتتر و جابجایی آن و قیمت کاتتر وجود دارد که ممکن است کاربری آن را کم کند.